Karmavragen

Jaap van de Weg heeft zijn website vernieuwd.

‘Welkom op mijn website. Via het menu aan de linkerzijde kunt u meer te weten komen over mij, mijn praktijk en specialisatie. Ook kunt u bij vragen en/of om een consult in te plannen, contact met mij opnemen.’

Nu staat er op zijn website als ondertitel ‘Praktijk voor Psychosomatiek en Karmavragen’. Dat is nogal uitdagend. In de lopende tekst kom ik toch veeleer ‘Praktijk voor Psychosomatiek en Ontwikkelingsvragen’ tegen. Nu is er in het linkermenu ook een ‘Karmisch perspectief’ opgenomen:

‘Kijken vanuit het perspectief van karma en reïncarnatie kan een verruimend beeld geven, ook van praktische vraagstukken waar je in terecht gekomen bent. Bijvoorbeeld:

– Hoe verandert je beleving van een relatie met een ander (partner, collega, buurman), wanneer je een vermoeden hebt wat je uit een vorig leven hebt meegenomen van de relatie die je toen in een heel andere vorm had?

– Ziekte is heel vervelend. Maar kan het je meer kracht geven om die ziekte te dragen, als je een vermoeden hebt hoe je zelf de kiem van die ziekte ooit eerder hebt aangelegd?

– Als je iets naars overkomt, zou je dan meer benieuwd kunnen zijn als je er voor open staat dat die ervaring helpend is om dichter bij je levensdoel te komen?

Zo zijn er vele poorten waardoor je vanuit karmische perspectieven naar je leven kunt kijken!

– Het weten van de dingen ligt verborgen in je eigen wezen.

– In een gesprek breng jij je vragen en ervaringen in.

– Ik probeer karmische wetmatigheden toe te voegen.

Samen kunnen we komen tot een verruimend beeld.’

En dan is er ook nog dit:

‘Laatste blog: Wie zit er op mij te wachten?

Bezoek het weblog’

Daar vinden we vijf berichten, drie van 5 januari, eentje van 29 januari en een van 7 februari. Het eerste is ‘Karma is onlosmakelijk verbonden met reïncarnatie’:

‘Het gegeven dat de menselijke individualiteit meerdere levens doormaakt. Dat doet hij in verschillende vormen, tijden en plaatsen. Karma duidt er op, dat ervaringen uit het ene leven doorwerken in een volgend leven. In dat volgende leven kan een ervaring van destijds een heel ander gezicht tonen. Wat destijds een eigenschap was van de ziel, kan zich nu voordoen als de aanleg tot een ziekte.

Bij het onderzoek naar karmische perspectieven gaat het niet in de eerste plaats om te zien wie je was en waar je was. Het gaat er meer om een vermoeden te krijgen van hoe je vanuit het perspectief van karma kunt gaan kijken.

Dat kijken geldt niet alleen voor het kijken naar jezelf, maar om het ontwikkelen van een soort van karmabewustzijn. Vanuit dit bewustzijn probeer je naar je ervaringen en die van anderen te kijken met op de achtergrond de vraag: wat zou hier vanuit een verder verleden meespelen? Hoe ziet dit moment, deze gebeurtenis of deze mens er uit, wanneer ik de invloed van een vorig leven er bij beleef?

Nieuwsgierigheid staat een echt bewustzijn van karma in de weg. Benieuwdheid en een open hart leiden je wel in die richting.’

Het tweede ‘Karmabewustzijn en verantwoording naar de toekomst’:

‘Je kunt naar karma kijken in twee richtingen: naar het verleden en naar de toekomst. Naar het verleden kijken betekent, dat je probeert inzicht te krijgen in wat je vanuit het karmische verleden meegenomen hebt. Welke aanleg tot ziekte heb je meegenomen? Welke karmische invloeden werken er nu in je relatie tot anderen? Je hebt immers mogelijk met de ander in een vorig leven al ervaringen opgebouwd?

Karma naar de toekomst betekent, dat je inzicht probeert te krijgen in wat voor aanleg voor ziekten of voor je contact met de andere mensen je nu aan het voorbereiden bent. Op die manier kan karmabewustzijn helpen om je leven een andere inhoud te geven, en op een nieuwe manier de verantwoording voor je zelf en je lichaam te nemen. Het gaat er niet om, om uit angst voor negatieve consequenties dingen te gaan nalaten. Het gaat er om juist uit liefde positieve kwaliteiten te ontwikkelen.

Egoïsme en desinteresse zie ik hierbij als kiemen voor de toekomst, die obstakels versterken. Een liefdevolle houding en interesse in de ander en de omgeving als elementen die de gezondheid versterken.’

Het derde ‘Geen helderziendheid of trance. Inspanning!’

‘Karmabewustzijn kun je ontwikkelen. Het gaat er niet om, dat je in trance bepaalde werkelijkheden rond karma kunt gaan schouwen. Dat kan spectaculair zijn, en misschien nuttig, maar vermogens, die niet ontwikkeld zijn met bewustzijn en door inspanning hebben bezwaren. Een van de bezwaren is de toetsbaarheid.

Hoe weet je waar een beeld vandaan komt? Hoe kun je beoordelen of een beeld met jou te maken heeft, of een beeld is dat wel lijkt op iets wat met jou of met je vraag te maken heeft, maar niet echt met jou te maken heeft? Karmabewustzijn vraagt om bewustzijn in een hogere vorm.

Als ik naar karmabewustzijn kijk vanuit het perspectief van karma en reïncarnatie, dan heb ik het idee dat karma-inzicht verkregen door trance alleen maar helpend kan zijn voor dit leven. Karmabewustzijn dat door inspanning verkregen is, kan meegenomen worden naar een volgend leven, en zich dan veel sterker ontwikkelen.’

Het voorlaatste heet ‘Toekomstkiemen’, maar klik je erop, staat er ‘Karmische toekomstkiemen’ boven:

‘Als ik meer wil weten van hoe karma werkt, vind ik het heel helpend om een voorstelling te maken hoe iets naar de toekomst kan werken. Zo begrijp ik beter hoe iets wat ik nu meemaak, met het karmische verleden te maken kan hebben.

Ik kijk terug op wat ik vandaag heb meegemaakt. Of ik kijk terug over een langere periode terug.

Dan stel ik me verschillende soorten vragen: Wat heb ik meegemaakt? Waar ben ik blij mee dat ik het zo gedaan heb? Van welke dingen heb ik spijt? Hoe ben ik met mijn gezondheid en mijn lichaam omgegaan? Wat heb ik laten liggen waarvan ik eigenlijk vind wat ik had moeten doen?

Dit alles probeer ik vanuit een moreel standpunt te zien.

En dan vraag ik me af: wat kunnen de consequenties hiervan zijn? Voor dit leven, en als ik er niets mee doe, wat blijft er dan liggen voor een volgend leven? Met andere woorden: welke kiemen heb ik voor de toekomst neergelegd?

Trouwens, als ik zo kijk naar de financiële crisis waar we nu in leven, is het ook spannend te zien welke kiemen er eerder gelegd zijn, waarvan we nu de consequenties merken? En welke kiemen worden er nu gelegd voor later?

Leven met deze vragen wekt een hoger bewustzijn, dat als het ware over mijn schouder meekijkt. En dit bewustzijn opent de deur naar het kijken naar karma.’

Er staat een reactie onder van ‘corinne’ op 03-02-2012 om 09:29:

‘Leven met vragen?!

Dat op zich vraagt al iets anders dan gelijk opzoek te gaan naar een antwoord of een oplossing.

Leven met vragen kan ruimte scheppen. Ik vind dit heel fijn als het gaat over spiritualiteit en zoals in deze over karma. Net of het dus juist die resepctvolle ruimte nodig heeft om het te onderzoeken.

Maar waar liggen er dan geen vragen aangaande het Karma, wat is het kader en de wetmatigheid waarvan ik uit kan/mag gaan?

Valt dat te omschrijven alszijnde een houvast?’

Het meest recente bericht is van een week geleden en heeft als titel ‘Wie zit er op mij te wachten?’ Hier zijn al zes reacties op gekomen.

‘Een jonge man, eind twintig, afgestudeerd, en op zoek naar zijn missie in dit leven. Hij verzucht: “Wie zit er dan op mij te wachten?”

Voor hem is deze verzuchting een retorische vraag. Ik vind dit juist een interessante vraag, die een antwoord verdient.

Kijkend vanuit het perspectief van karma ontstaat het volgende beeld. In je vorige levens heb je met vele mensen een relatie gehad. Veel van die relaties vragen voor dit leven om een vervolg. Een vervolg om kiemen die gezaaid zijn te laten groeien. Of om dingen recht te zetten die in het vorige leven scheef zijn gelopen.

Ook neem je uit het voorgeboortelijke idealen mee, en wanneer je die probeert vorm te geven, kan dat andere mensen inspireren of helpen. Wie zit er op je te wachten? Vele mensen, maar dan wel op een onbewuste manier.

Eerst door te handelen kom je de mensen tegen die op je zitten te wachten. En door dan terug te kijken naar wat je gedaan hebt en hoe dat gewerkt heeft, kun je gaan zien wie dat zijn geweest.

Je weet immers ook gewoonlijk niet op wie jij nu wel zit te wachten. Dat blijkt ook pas wanneer mensen naar jou toe handelen.’

En dit zijn de reacties:

‘irene zegt 07-02-2012 om 12:46

mooi

corinne zegt 09-02-2012 om 11:30

Wat verrassend die gedachte dat wij ook niet weten op wie we zitten te wachten!... Spannend om daar even bij stil te staan en me af te vragen wie ik nog op mijn weg ga ontmoeten. Voel mijn hart een sprongetje maken en me blij worden...

Nelle zegt 11-02-2012 om 13:08

Deze gedachte wordt nog verrassender én dringender als je al over de 70 bent! Want wie zit er dan op je te wachten en op wie of wat wacht jij?

Jaap zegt 12-02-2012 om 18:11

Beste Nelle,

Ja, wie zit er op je te wachten als je ouder wordt? Ik kijk dan naar twee kanten. Als je ouder wordt kun je met meer afstand naar het leven kijken, en hebt meer levenservaring opgedaan. Zijn er jongeren, die onbewust zitten te wachten op die ervaring? Laat je die ervaringen horen? En zijn er misschien mensen met wie nog wat recht te zetten is van dit leven omdat er nog niet afgeronde zaken liggen?

Of zijn er aan de andere kant van de drempel zielen van overledenen, die op je wachten, omdat ze in die wereld verdwaald zijn en een zetje kunnen gebruiken?

Ik denk: er zijn altijd wel wachtenden!

corinne zegt 13-02-2012 om 01:46

Ja... echt wel, er zijn altijd wachtenden.

Wat een geruststelling.

Wat een uitdaging!

corinne zegt 13-02-2012 om 13:35

Gisterenavond heb ik afscheid genomen van mijn ex-schoonvader, had hem in de dertien jaar naar de scheiding niet meer echt ontmoet. Maar ook in de 25 jaar tijdens het huwelijk met zijn zoon was er zelden van een echte ontmoeting spraken geweest. Zelden?! Misschien wel nooit.

Hij is stervende en ik had zo een gevoel van hem toch maar even gedag te moeten gaan zeggen. Een onverklaarbaar, verwonderlijk, gevoel wat niet te rijmen viel met de werkelijkheid van alle dagen waarin we ons leven hadden gedeeld. Tientallen argumenten, om niet te gaan, passeerden.

Ben wel gegaan, twee keer, gisteren en eergisteren avond, een uurtje maar. Hadden we op elkaar gewacht? Ik misschien, onbewust, wel op deze ontmoeting? Hij dan ook? Wat zijn er samen blijer van geworden! Er zijn een paar “dingetjes” gelukt die nooit lukte tussen ons. Wat waren we eventjes “rijk” zo samen.

En nu, nu is het goed, respectvol naar ons beiden. Opgeschoond.’